Pytanie do Duncama

Czy natrafiłeś na jakieś opracowania szerzej opisujące walki pod Pogorzelą Warszawską?Oprócz podanegoWPH 2/89.
Interesują mnie zwłaszcza te informacje,czy to pod Pogorzelą nastąpiło przełamanie i czy batalion(chyba854 wartowniczy)zostały rozbite na wschód,czy na pd od Karczewa.

Karczew znajdował się nieco na zachód od głównego kierunku natarcia radzieckiej 2. Armii Pancernej. Najważniejsze walki toczyły się na wschodnim brzegu rzeki Świder, pomiędzy Kołbielą a Siennicą. Początkowo (28 lipca) Niemcy chcieli utrzymać w swych rekach tzw zieloną linię" - Góra Kalwaria - Kołbiel - Mińsk Mazowiecki. Jednakże brakowało im sił. Odpowiedzialna za ten odcinek Grupa Bojowa Franck (73. DP, batalion rozpoznawczy HG, dwa dywizjony art HG i III batalion pancerny HG (ppanc z PAKami i działami pancernymi-patrz na forum Jagdpanzery w Warszawie"), została już wcześniej mocno obita pod Garwolinem. Pomimo to von Vormann kazał jej bronić tak długiego odcinka frontu.
Za odcinek Karczew-Celestynów odpowiadał 70. pp z 73. DP, wzmocniony drobnoustrojami" i dywizyjnym batalionem fizylierów. 27 lipca miał jeszcze szczęście, bo 2. APanc rzuciła swój 8. KPancGw na Kołbiel, zaś rejon koło Wisły był słabiej naciskany. 70 pp, mocno posiekany pod Garwolinem, cofnął się do Pilawy, a 28 lipca oderwał się od npla na pozycję Ostrowiec-Celestynów. Jednakże na ten kierunek wprowadzono 29 lipca radziecki 5. Samodzielny Pułk Motocyklowy (z 10 Walentynkami" i 8 SU-57). 70 pp zebrał główne siły pomiędzy Celestynowem a Kołbielą, natomiast sam brzeg Wisły i drogę na Karczew obstawił drobnoustrojem". Był nim 944 batalion ochrony. Pierwotnie to cudo" podlegało 225 nadkomendanturze polowej z Warszawy i niżej komendanturze I/967 z Otwocka.
29 lipca 5 Pułk radziecki natarł na Karczew, gdzie na południe od miasteczka i w nim samym stał 944 batalion. Pobity, razem z siłami 70 pp (najwyżej jeden batalion, jesli nie mniej) nawiał do Otwocka. W tym samym czasie drogą Kołbiel - Wiązowna (szosa lubelska) szły czołgi radzieckie, spychając cały 70 pp w lasy na północ od Celestynowa. Niemieckiemu pułkowi groziło odcięcie na południe od Otwocka. Dlatego 29 lipca 70 pp cofał się na północ. Jeszcze dzień wcześniej ostanowiono wzmocnić ten rejon pociągiem nr 74. Jak wiadomo (patrz na forum Tajemnica pociągu nr 74"), rano 29 lipca oberwał pod Pogorzelą Warszawską. Nocą z 29 na 30 lipca 70 pp przeszedł przez Otwock do Świdra i Józefowa, ale jeszcze następnego dnia bronił przez kilka godzin Otwocka. Następnie przeszedł za Świder u jego ujścia...

Jak widać Dąbrówka nie mogła odegrać swej roli w bitwie, bo pozycje niemieckie w tym rejonie zostały dwustronnie oskrzydlone. Walki w tym rejonie trwały tylko 28-29 lipca 1944.
pzdr

Mam jeszcze kilka pytań: Czy Niemcy bronili tzwLinii Ostrówiec- Kołbiel-Siennica" jako ciągłej pozycji linearnej czy raczej chodziło o obronę okrężną poszczególnych miasteczek lub węzłow drogowych?
Masz może jakieś dane czy rozbudowano fortyfikacje polowe wokół tych miejscowości (rowy p-panc,zasieki,schrony bierne dreniano-ziemne itp),czy też obrone prowadzono w doraźnych dołkach i rowach strzeleckich?
Ostatnio z relacji w lokalnej prasie dowiedziałem sie że Niemcy ustawili między Karczewem a Otwockiem baterie p-lot wiesz może coś na temat obrony samego Otwocka w 1944?
Pozdrawiam i niecierpliwie czekam na odpowiedź.

Oczywiście Niemcy nie posiadali sił do obrony całego terenu, dlatego ryglowali jedynie drogi i bronili się w oparciu o przygodny teren. Były to działania o charakterze opóźniającym. Na budowanie rozległych pozycji nie było czasu.
Jednak faktem jest, iż wcześniej budowano umocnienia przedpola warszawskiego. Temat ten jednak słabo zgłębiałem. Trzeba bedzie jeszcze poszperać... I czy widziałeś może mapkę tamtejszych umocnień, którą Ci poleciłem w WPH z 1989?
Co do dział. To były baterie przeznaczone do ochrony przepraw przez Wisłę. Część z nich przeszła razem z 70 pp na południe od Wilanowa.

Bezpośrednio tego nie przeczytałem ale kilka artykułów o fortyfikacji w tym rejonie było pisane na jego podstawie,są w nich twierdzenia o wybudowaniu fortyfikacji polowej już w 1940-kilkudziesięciu batalionowych punktów oporu a fortyfikacje od Ostrówca do Wiązowny są rozbudowane w spos ób delikatnie mówiąc słaby pojedyńcza transzeja,symboliczna ilość schronów dreniano-ziemnych i stanowisk artylerii,rowy p-panc kopane są tylko tam gdzie były skupiska ludności-głównych wykonawców tych fortyfikacji w 1944 a okopy często położone w płaskim terenie z dominatami na przedpolu,wszystko to sprawia wrazenie okopania w obliczu nadchodzących Rosjan bez jakiejś spójnej koncepcji.Pozycja od Wiązownej do Ryni jest już bardziej rozbudowana ale pokrywa się to z wcześniejszymi fortyfikaccjami z 1916 i 1920 roku.Jedyne inwestycje fortyfikacyjne w tym rejonie z lat 1940/41 to 3 żelbetowe schrony pod Dąbrówką i w Swierku i drogi ceglae oraz betonowe do dowozu materiałow budowlanych.
Mimo to postaram się nadrobić braki w czytelnictwie jak najszybciej.
Pozdrawiam

Czy bateri p-lot nie używano do wzmocnienia doraźnej obrony Otwocka,na południowych podejściach do miasta (za osiedlem Ługi w lesie)jest pojedyćza linia okopów i kilka dołów w których 88" by się z pewnością zmieściły.Rozumiem że most w na Wiśle w Świdrach Wielkich był zabezpieczony
w jakiś sposób gdyż cała wioska ma płoty ze słupków stalowych na drut kolczasty.

Duncam, która jest teraz godzina?

Kolego Duncam, czy te walki między Kołbielą a Siennicą toczyły się przy samym brzegu rzeki?

Ta mapa pokazuje ruchy 2. Armii Pamcernej w rejonie Siennicy i Kołbieli. Przełamanie niemieckich linii obronnych przez sowiecki 8. Korpus Pancerny nastąpiło w rejonie Siennicy i Pogorzeli Siennickiej dnia 29 lipca 1944r. (zielona strzałka). Atak 8. Korpusu na Kołbiel nie powiódł się (czerwona poprzeczna kreska)i po krótkiej walce sowieckie czołgi wycofały się na Pogorzel, gdzie już Rosjanie wybili przejście w niemieckiej obronie. Tego dnia wszystkie sowieckie czołgi znajdujące się w okolicy kierowały się do przejścia w Pogorzeli. Jeśli na tę mapę nałożysz przebieg rzeki, to wszystko będzie jasne.